www.tir2.fora.pl

glodziu

to kompensacja odpowiedzi na pytania, które zapodała Natalia w poprzednim temacie. Część pytań które tam były, jak zauważyliście powtarzały się, na niektóre szło by odpowiedzieć już teraz na poczekaniu a na jeszcze inne odpowiedzi znajdziecie w notatkach z ćwiczeń.

Sukcesja ekologiczna także sukcesja biocenoz lub po prostu sukcesja - jedna z najważniejszych form zmienności biocenoz w czasie. Prawidłowo sukcesja oznacza następstwo i bardzo dobrze oddaje istotę zjawiska. W odróżnieniu od cyklicznych fluktuacji sezonowych sukcesja ekologiczna jest procesem kierunkowym. Proces przebiega etapami od stadium początkowego poprzez stadia pośrednie, do końcowego zwanego klimaksem. Stadium klimaksu w danych warunkach klimatyczno-siedliskowych można uznać za stadium stabilne. Jednak i to stadium podlega zmianom, dzieje się tak pod wpływem ciągłych zmian klimatu oraz ewolucji. W naturalnych warunkach Polski zmiany biocenoz klimaksowych zachodzą ok. 10 razy wolniej niż zmiany w biocenozach etapów wcześniejszych.

Sukcesja pierwotna - sukcesja ekologiczna rozpoczynającą się od zasiedlenia terenu dziewiczego, np. nagich skał, lawy, nowej piaszczystej wydmy. Powierzchnia nagiego gruntu, pozbawiona swojej pierwotnej roślinności na skutek pożaru, powodzi czy zlodowacenia, nie pozostaje długo bez roślin i zwierząt. Szybko jest kolonizowana przez rozmaite gatunki, które następnie modyfikują jeden lub więcej czynników środowiskowych. Ta modyfikacja środowiska może z kolei umożliwić osiedlenie się następnych gatunków.
np. Sukcesja pierwotna wokół wulkanu na górze Świętej Heleny (Mount St. Helens)
18 maja 1980 r. nastąpiła erupcja wulkanu St. Helens w południowo-zachodniej części stanu Waszyngton (USA). Wybuch wyrzucił w powietrze część góry o powierzchni 400 m2, a siła wybuchu poczyniła zniszczenie w łuku sięgającym do 18 km na północ od krateru (Franklin i in. 1985). Erupcja poprzez zniszczenie roślinności i odsłonięcie powierzchni stworzyła roślinom warunki do rekolonizacji (del Moral i Wood 1988). Erupcja rozrzuciła popioły wulkaniczne na powierzchni tysięcy kilometrów kwadratowych. Badania sukcesji pierwotnej, która rozpoczęła się po erupcji wulkanicznej, dostarczyły wielu informacji dotyczących mechanizmów odpowiedzialnych za tempo sukcesji pierwotnej. W kilku miejscach powyżej granicy lasu założono dookoła krateru stałe poletka i badano wczesne etapy sukcesji, co opisali del Moral i Wood (1988, 1993), Wood i del Moral (1988) oraz del Moral (1993).

Pomnik przyrody – termin ten został wprowadzony przez Humboldta na przełomie XVIII i XIX wieku, co dało początek kierunkowi konserwatorskiemu w ochronie przyrody.
W brzmieniu Ustawy o ochronie przyrody z 2004 roku:
Pomnikami przyrody są pojedyncze twory przyrody ożywionej i nieożywionej lub ich skupienia o szczególnej wartości przyrodniczej, naukowej, kulturowej, historycznej lub krajobrazowej oraz odznaczające się indywidualnymi cechami, wyróżniającymi je wśród innych tworów, okazałych rozmiarów drzewa, krzewy gatunków rodzimych lub obcych, źródła, wodospady, wywierzyska, skałki, jary, głazy narzutowe oraz jaskinie.
Do pomników przyrody ożywionej należą: pojedyncze krzewy, drzewa i grupy drzew odznaczające się sędziwym wiekiem, wielkością, niezwykłymi kształtami lub innymi cechami, a także zabytkowe aleje drzew. Natomiast do pomników przyrody nieożywionej należą: największe głazy narzutowe, tzw. eratyki oraz interesujące formy powierzchni ziemi np. – źródła, wodospady, jary, skałki, wywierzyska, przełomy rzeczne, jaskinie, odkrywki itp.
W Polsce znajduje się ok. 33 tys. pomników przyrody, z czego najwięcej jest pojedynczych drzew i grup drzew.

Zrównoważony rozwój (inaczej ekorozwój) – doktryna ekonomii politycznej, zakładająca jakość życia na poziomie na jaki pozwala obecny rozwój cywilizacyjny w przeciwieństwie do "żelaznej reguły ekonomii" Malthusa. Istotny i często pomijany przekaz zawiera początek słynnego zdania z raportu WCED z 1987 r. – "Nasza Wspólna Przyszłość" (Our Common Future, tzw. Raport Brundtland – od nazwiska przewodniczącej komisji, Gro Harlem Brundtland): "Na obecnym poziomie cywilizacyjnym możliwy jest rozwój zrównoważony, to jest taki rozwój, w którym potrzeby obecnego pokolenia mogą być zaspokojone bez umniejszania szans przyszłych pokoleń na ich zaspokojenie."

PRODUKTYWNOŚĆ EKOSYSTEMÓW
Produktywność ekosystemu to ilość substancji organicznej wytwarzanej w jednostce czasu lub intensywność magazynowania energii w związkach organicznych. Produktywność ekosystemu dzieli się na produkcję pierwotną i wtórną.
Produkcja pierwotna jest to tempo z jaką producenci przekształcają energię promieniowania słonecznego w procesie fotosyntezy na energię wiązań chemicznych.
Produkcję pierwotną dzielimy na:
- produkcję pierwotną brutto – mierzona szybkością fotosyntezy, czyli ilością wytworzonej przez producentów materii organicznej, łącznie z tą częścią materii, którą producenci zużywają w procesie oddychania;
- produkcję pierwotną netto – mierzona tempem magazynowania materii organicznej w tkankach roślinnych bez materii wykorzystywanej na oddychanie; jest to produkcja brutto (A), czyli asymilacja, pomniejszona o straty związane z oddychaniem (R). Przyrost masy roślin: P= A-R.
Produkcja wtórna jest to tempo wiązania energii przez konsumentów, czyli proces przyswajania materii organicznej i magazynowania energii przez konsumentów. Mierzy się go ilością biomasy wyprodukowanej przez konsumentów w jednostce czasu na jednostkę powierzchni.

homeostaza ekosystemu, ekol. zdolność układów ekol. do regulacji procesów wewn., w wyniku której układ jako całość zachowuje równowagę. Homeostaza ekosystemu wyraża się w: 1) zrównoważeniu przychodów z rozchodami materii; 2) zużyciu całości energii wyprodukowanej na wewn. potrzeby ekosystemu; 3) wykorzystaniu energii z rezerw układu równym jej retencjonowaniu; 4) zachowaniu różnorodności i struktury wewn. biocenozy, która kontroluje i stabilizuje procesy zachodzące w biotopie; 5) trwałości ekosystemu w czasie; 6) zdolności układu do przywracania równowagi po zakłóceniach wynikających ze stresów środowiskowych.

Raport 96
1. Zbyt duża eksploatacja surowców mineralnych, która doprowadza do zniszczenia wielu terenów i zmiany w ich funkcjonowaniu. Szczególnie narażone są na te procesy obszary, w których powstały wielkie okręgi przemysłowe opierające się na wydobyciu i przetwarzaniu kopalin.
2. Drastyczne zmniejszenie powierzchni lasów, a zwłaszcza w strefie równikowej. Skutkiem niszczenia tych lasów jest zmniejszenie produkcji tlenu, wzmożona erozja gleby i niekorzystne zmiany bilansu wodnego.
3. Niszczenie i degradacja pokrywy glebowej, która jest wynikiem nieprawidłowo funkcjonujące polityki rolnej i leśnej. Na obszarach suchych i pół suchych bardzo duża część gleb ulega zasoleniu, a na terenach silnie uprzemysłowionych gleby wyłącza się spod upraw ze względu na duże zanieczyszczenie związkami chemicznymi.
4. Zmniejszenie się zasobów słodkich wód podziemnych i powierzchniowych. Wody te zanieczyszczone są ściekami, pestycydami, nawozami, odpadami toksycznymi.
5. Niszczenie naturalnej szaty roślinnej, która prowadzi do erozji gleb i powstania ogromnych obszarów stepowych, a nawet pustynnych, co w konsekwencji powoduje zanik wielu gatunków roślin i zwierząt.
6. Zanieczyszczenie powietrza atmosferycznego przez emisję gazów i pyłów pochodzenia przemysłowego, komunalnego i komunikacyjnego. Nieustannie zwiększająca się w atmosferze ilość dwutlenku węgla, będącego efektem spalania węgla i płynnych kopalin prowadzi do powstania efektu cieplarnianego. Przejawia się on wzrostem średnich temperatur.
7. Gromadzenie się w środowisku wodnym i lądowym różnego rodzaju śmieci komunalnych i odpadów przemysłowych, wraz z najbardziej niebezpiecznymi odpadami promieniotwórczymi.
- pojemność turystyczna – optymalna liczba osób, która może jednocześnie przebywać na danym obszarze.

Ekologia (gr. oíkos + lógos = dom + nauka) – nauka o strukturze i funkcjonowaniu przyrody, zajmująca się badaniem oddziaływań pomiędzy organizmami a ich środowiskiem oraz wzajemnie między tymi organizmami.

Ochrona środowiska - całokształt działań (także zaniechanie działań) mających na celu właściwe wykorzystanie oraz odnawianie zasobów i składników środowiska naturalnego, zarówno jego składników abiotycznych, jak i żywych (ochrona przyrody). Nauka o ochronie środowiska to sozologia.

Ochrona przyrody - ogół działań zmierzających do zachowania w niezmienionym lub optymalnym stanie przyrody ożywionej i nieożywionej, a także krajobrazu. Głównym celem ochrony przyrody jest utrzymanie stabilności ekosystemów i procesów ekologicznych oraz zachowanie różnorodności biologicznej.

Zasada Shelforda - koncepcja mówiąca, że zarówno niedobór, jak i nadmiar różnych czynników wpływa na organizm ograniczająco. Prawo to określa możliwość rozwoju populacji. Możliwość bytowania organizmów określają dwie wartości, tzw. ekstrema działającego czynnika: minimum i maksimum. Zakres między minimum a maksimum nazywamy zakresem tolerancji.

Problemy ekologiczne
We współczesnym świecie jednym z najważniejszych wyzwań dla ludzkości stają się problemy ekologiczne. Powodują je takie czynniki jak rabunkowa gospodarka niszcząca środowisko naturalne człowieka, nadmierna eksploatacja zasobów naturalnych, zmniejszanie się terenów leśnych. Szczególnie groźne dla człowieka jest zatruwanie środowiska poprzez emisję trujących gazów i pyłów do atmosfery. Dodatkowym problemem są powtarzające się katastrofy ekologiczne: wycieki ropy, mazutu czy oleju napędowego i zanieczyszczenie wód mórz i oceanów; awarie reaktorów jądrowych czy wycieki trującego gazu. Nadmierna industrializacja i urbanizacja powoduje również dodatkowe problemy z funkcjonowaniem człowieka we współczesnym świecie. Problemy te, to przede wszystkim coraz większe kłopoty z dostępem do wody nadającej się do picia, nieznośny hałas towarzyszący rozwojowi cywilizacyjnemu, bezpowrotne niszczenie skarbów przyrody poprzez wyginiecie setek gatunków różnych istot. Wyżej wymienione zagrożenia są pośrednią przyczyną chorób cywilizacyjnych, zwłaszcza związanych z układem krążenia czy drogami oddechowymi. Zanieczyszczenie środowiska powoduje także znaczne zwiększenie ryzyka zachorowań na choroby nowotworowe.

Gatunek (łac. species) - zbiór osobników posiadających podobne cechy, przekazywane płodnemu potomstwu. Innymi słowy gatunek to jednostka biologiczna dysponująca wspólną pulą genową. Jest to także kategoria systematyczna wyższa niż podgatunek, a niższa niż rodzaj. Jest pojęciem szerszym niż populacja.

Biocenoza (gr. bios życie i koinos wspólny) - zespół populacji organizmów roślinnych fitocenoza i zwierzęcych zoocenoza danego środowiska (biotopu), należących do różnych gatunków, ale powiązanych ze sobą różnorodnymi czynnikami ekologicznymi i zależnościami pokarmowymi, tworząc całość, która pozostaje w przyrodzie w stanie homeostazy (czyli dynamicznej równowagi). Biocenoza oraz biotop, czyli środowisko fizyczne tworzą ekosystem.

Ekosystem – jedno z podstawowych pojęć w ekologii. Termin ten został utworzony przez brytyjskiego ekologa Arthura Tansley'a w 1930 (opublikowany w 1935[1]) roku jako skrót od angielskich słów ecological system.
Na ekosystem składają się dwa składniki:
• biocenoza – czyli ogół organizmów występujących na danym obszarze powiązanych ze sobą w jedną całość różnymi zależnościami,
• biotop – czyli nieożywione elementy tego obszaru, a więc: podłoże, woda, powietrze (środowisko zewnętrzne).
Ontocenoza człowieka
Zespół organizmów zasiedlających narządy (ontohabitat, mikrohabitat) ustroju człowieka nazywa się ontocenozą, na którą składają się mikroorganizmy oraz niektóre makroorganizmy z różnych grup systematycznych (wspólnota wielogatunkowa).
Ustrój człowieka stanowi dla nich część środowiska życia, określanego terminem ontosfera.

zasada konkurencyjnego wykluczania
Konkurencja oznacza interakcję dwu organizmów ubiegających się o to samo. W ekologii za konkurencję międzygatunkową uważa się każdą interakcję między dwiema lub większą liczbą populacji różnych gatunków, która na wzrost i przeżycie wpływa niekorzystnie. Konkurencja zmierza do ekologicznego rozdzielenia blisko spokrewnionych lub też podobnych do siebie pod innymi względami gatunków , co znane jest jako zasada konkurencyjnego wykluczania się.

pozdro

Dr Solson

Dzieki Rman Smile

Bambus

no no

Kasiula

Wiadomo w ogóle kiedy będa wyniki?