www.tir2.fora.pl

19maly88 · zajecia w dniu 06.12.2009 na nowej hali Post został pochwalony 0 razy

zajecia w dniu 06.12.2009 na nowej hali

Kamis2

WSZYSTKO CO DOTYCZY EGZAMINU Z PIŁKI NOŻNEJ

Odbędzie się on 16.01.2010r (tj. sobota) o godzinie 11:15 na nowej hali.
Będzie to tylko egzamin pisemny, o praktycznym narazie nic nie było mówione.

Tematyka obowiązkowa na egzamin (zagadnienia):

- podział techniki, znajomość wszystkich jej elementów z opisami
- taktyka (atak, obona, itd)
- systemy gry współczesne z opisami i rysunkami!!!
- stałe fragmenty gry z opisami jak wykonywać i za co są przyznawane
- przepisy normalnej piłki nożnej
- przepisy footsalu
- znajomość organizacji zawodów (co trzeba, jak się do tego zabrać, kogo i jakie organizacje trzeba powołać itp)
- systemy rozgrywek zawodów
- umiejętność obliczenia ile meczy będzie rozegranych w zawodach, jeśli będziemy mieli podany system rozgrywek i ilość zespołów

Jeśli chodzi o osoby, które jeszcze nie oddały konspektów:
mają się one zgłosić do prowadzących z konspektami, bo każdy musi poprowadzić zajęcia z jakąś grupą!!!jest to konieczne żeby w ogóle przystąpić do egzaminu.

Pozdrawiam:)

Kamis2

WSZYSTKO CO DOKŁADNIE DOTYCZY EGZAMINU NA INSTRUKTORA:)
termin: 16.01.2010
godzina: 11:15
miejsce: najprawdopodobniej nowa hala
forma: egzamin pisemny

tematyka:
1. podział techniki i jej znajomość
2. taktyka (atak, obrona)
3. systemy gry współczesne (opisać i narysować)
4. stałe fragmenty gry
5. dwa pytania będą z przepisów z futsalu i gry normalnej w piłke nożną
6. umiejętność zorganizowania zawodów krok po kroku ze szczególnym uwzględnieniem organów, które trzeba powołać aby taki turniej przeprowadzić
7. systemy rozgrywek(umiejętność policzenia ilości rozegranych meczy w danym systemie)

Karolka

To co wiedziałam, to co miałam to co pamiętałam to podaję jak ktoś przyuważy jakiś błąd to poprawcie chłopaki i jak macie odpowiedzi na te Pytania których ja nie podałam to pomóżcie Smile

1. podział techniki i jej znajomość

Technikę piłki nożnej dzielimy na:

1. Technikę ogólną
2. Technikę ukierunkowaną
3. Technikę specjalistyczną

Technika ogólna to wykonywanie ruchów wpływających na kształtowanie i harmonijny rozwój wszystkich układów organizmu zawodnika, tak aby mogły one stanowić podstawę dla techniki ukierunkowanej i
specjalistycznej, składa się z następujących elementów:

a. biegu
- technika biegu
- starty
b. skoku (w dal, w wzwyż, zmian kierunków, zrywów itp.)
- wyskok z odbicia jednonóż
- wyskok z odbicia obunóż
- wieloskoków

Technika ukierunkowana to wykonywanie takich ruchów i czynności, które bezpośrednio wiążą się z grą na boisku. Składa się z:

a. biegu
- starty z różnych pozycji
- zmiany tempa
- zmiany kierunku
- zatrzymanie
- zwody bez piłki
- krok dostawny
- przekładanka
b. skoki
- wyskok dosiężny
- doskok do piłki
- pady

Technika specjalistyczna związana jest ze wszystkimi czynnościami ruchowymi wykonywanymi przez ćwiczącego (trening) lub przez zawodników (zawody).

Składa się ona z następujących elementów

1. Uderzenia piłki
2. Przyjęcia piłki
3. Prowadzenie piłki
4. Zwody
5. Gra ciałem 2.
6. Odbieranie piłki
7. Drybling
8. Technika gry bramkowej
9. Wrzut piłki z linii bocznej

Uderzenie

Uderzenie piłki są najczęściej stosowanymi i podstawowymi elementami gry w piłkę nożną. Bez opanowania tego elementu nie może być mowy o grze i dlatego w nauczaniu techniki dużo uwagi należy poświęcić temu zagadnieniu. Uderzenia występują w postaci podań i strzałów do bramki. Skuteczność uderzenia zależy od kilku czynników m.in. siły, miejsca i szybkości uderzenie, warunków zewnętrznych i koordynacji ruchowej.

Podczas nauki uderzenia piłki nogą i głową należy zwrócić uwagę, aby zajęcia nie były jednostajne, kładąc szczególny nacisk na ich różnorodność: uderzenia krótkie, średnie, długie, dolne, półgórne, górne, w miejscu, biegu i wyskoku.

Uderzenia piłki dzielimy na:

l. Nogą
A. Uderzenia wewnętrznym podbiciem w ruchu
a) piłki leżącej
b) piłki toczącej się
c) piłki po koźle
d) piłki z powietrza
e) piłki z półwoleja

B. Uderzenia zewnętrznym podbiciem w ruchu
a) piłki opuszczonej z rąk
b) piłki po koźle
c) piłki leżącej
d) piłki toczącej się
e) piłki z powietrza
f) piłki półwoleja

C. Uderzenia prostym podbiciem w ruchu
a) piłki opuszczonej z rąk
b) piłki po koźle
c) piłki leżącej
d) piłki toczącej się
e) piłki z powietrza
f) piłki z półwoleja

D. Uderzenia wewnętrzną częścią stopy w ruchu
a) piłki toczącej się
b) piłki po koźle
c) piłki z powietrza
d) piłki z półwoleja

E. Uderzenia sytuacyjne 3.
a) szpicem
b) piętą
c) udem
d) zewnętrzną częścią stopy
e) nożycami
2. Głową
A. Uderzenie czołem
a) w biegu
b) w wyskoku z odbiciem jednonóż i obunóż
c) z upadkiem

B. Uderzenie boczną częścią ciała
a) w biegu
b) w wyskoku z odbiciem jednonóż i obunóż
c) z upadkiem

W nauczaniu tych elementów technicznych należy wprowadzić uderzenia z ćwierć obrotem

C. Uderzenia sytuacyjne głową
a) w miejscu
b) ponad sobą

3. Sytuacyjne

a) nogą
b) głową

2. taktyka (atak, obrona)

Wprowadzenie
Taktyka - w piłce nożnej jak i w innych sportach jest zbiorem zasad i reguł, dzięki którym możliwe jest osiągnięce celu, jakim jest wygranie meczu. Taktyka określa sposób zachowania całego zespołu oraz poszczególnych zawodników na boisku w konkretnych sytuacjach. Stosowanie przez trenerów różnych formacji na boisku wymaga wprowadzenia odpowiednich ustawień taktycznych dla każdego zawodnika. Założenia taktyczne są w dużej mierze zależne od zastosowanej formacji na boisku.

3. systemy gry współczesne (opisać i narysować)

System gry - określony sposób ustawienia i poruszania zawodników polegający na przydzieleniu każdemu z nich odpowiedniej funkcji i wypełniania zadań w atakowaniu i bronieniu. System gry narzuca przeciwnikowi sposób prowadzenia walki najmniej spodziewanej i najmniej dla niego korzystnej.

Formacja w piłce nożnej jest sposobem rozmieszczenia zawodników na boisku, podzielonych na 3 podstawowe grupy: obrona, pomoc oraz atak. Dzięki zastosowaniu odpowiedniej formacji, zespół w zależności od rywala z jakim rozgrywa spotkanie, może utworzyć formacje nastawione na atak (ofensywne), bądź też ze wzmocnioną linią obrony (defensywne). Formacje ustalane są przez trenerów zespołów.

Na kolejnych stronach przedstawiamy najpopularniejsze formacje piłkarskie wraz z ich podstawowymi założeniami taktycznymi, dzięki którym łatwiej można zrozumieć sposoby gry współczesnych zespołów.

Formacja 4-3-3 została po raz pierwszy użyta w 1962 na Mistrzostwach Świata przez brazylijską reprezentację narodową. Dodatkowy gracz w środku pola wzmacniał obronę i pozwalał na przeprowadzenie bardziej zaskakujących zagrań przez linię pomocy. Trzech pomocników zwykle gra blisko siebie, by wspierać obronę. Napastnicy grają w dużych odległościach od siebie w celu stwarzania zagrożenia
z każdej strony bramki przeciwnika. Napastnicy w razie potrzeby mają za zadanie cofnąć się do pomocy, by wesprzeć działania obronne.
4-3-3 jest szeroko odbierana jako formacja kładąca nacisk na defensywę

Tego ustawienie z wielkimi sukcesami używa José Mourinho kierując Chelsea Londyn. Wielu krytyków uważa jednak, ze drużyna taka jak Chelsea powinna stawiać na atak i zmienić formację na bardziej ofensywną.

Zespoły które używały tej formacji:

* Brazylia, zwycięzcy Mistrzostw Świata w 1962
* Feyenoord, zwycięzca Ligi Mistrzów (Pucharu Klubowych Mistrzów Europy) w 1970
* Rosenborg B.K., podczas wygranych 13 meczach ligowych z rzędu i uczestniczenia przez 10 sezonów w Lidze Mistrzów
* FC Barcelona

4-4-2
Obecnie najbardziej popularna formacja. Wymaga ona ciężkiej pracy od pomocników, którzy muszą wspierać zarówno obronę, jak i atak. Jeden ze środkowych pomocników ma za zadanie włączać się do akcji ofensywnych, tak często jak to możliwe, natomiast rola drugiego ogranicza się do zabezpieczania środka pola gry. Boczni pomocnicy również muszą ciężko pracować – atakować skrzydłami, a w obronie zabezpieczać bocznych obrońców. Gdy drużyna atakuje boczni obrońcy muszą wesprzeć linię pomocy.

Zespoły które używały tej formacji:

* Brazylia, podczas Mistrzostw Świata w 1994 (trener: Carlos Alberto Parreira )
* Manchester United za Alexa Fergusona

4-4-2 diament (nazywana też 4-3-1-2)
Zmodyfikowana taktyka 4-4-2. W środku pomocy tuż za napastnikami znajduje się ofensywny pomocnik, który ma bardzo ograniczone zadania defensywne, jego zadaniem jest wpierać linię napadu poprzez dynamiczne wejścia ze środka pola. Drugi środkowy pomocnik ogranicza się do destrukcji. Boczni pomocnicy dążą do maksymalnego zagęszczenia środka boiska, więc ich akcje skrzydłami są mocno ograniczone.

Zespoły które używały tej formacji:

* Anglia, podczas Mistrzostw Świata w 1966 r. (zwycięzca)
* FC Porto, zwycięzca Ligi Mistrzów w 2004 r. (trener José Mourinho)
* obecnie Niemcy, z Michaelem Ballackiem jako ofensywnym pomocnikiem i Torstenem Fringsem jako defensywnym pomocnikiem
* Bayern Monachium, z Royem Makkay'em (ofensywny pomocnik)

4-4-1-1
W taktyce tej mamy dwóch napastników, ale nie grają oni w linii. Jeden z napastników jest cofnięty za plecy drugiego. Wysunięty napastnik jest najczęściej wysokim, dobrze zbudowanym piłkarzem walczącym o górne piłki z obrońcami. Cofnięty napastnik jest zwykle bardzo dobrze wyszkolony technicznie i cechuje się wysoką kreatywnością. Cofnięty napastnik często jest rozgrywającym. Środkowi pomocnicy mają się włączać w akcje ofensywne tak często jak tylko jest to możliwe. Boczni pomocnicy atakują skrzydłami, a na ich miejsce wchodzą boczni obrońcy.

Zespoły które używały tej formacji:

* Włochy podczas Mistrzostw Świata w 2006 (zwycięzcy)
* Juventus Turyn, w sezonach 2001/2002 i 2002/2003 (dwukrotne mistrzostwo Włoch) i drugie miejsce w Lidze Mistrzów w 2003 r.), z Alessandro del Piero jako wysuniętym i Davidem Trezeguetem jako cofniętym napastnikiem.

5-3-2
W tej formacji występuje trzech środkowych obrońców. Gra drużyny w dużej mierze zależy od bocznych obrońców, którzy mają grać jak skrzydłowi pomocnicy. Ich zadaniem jest granie na całej długości boiska, wspierając zarówno atak, jak i obronę.

Zespoły które używały tej formacji:

* Meksyk, w Pucharze Konfederacji w 2005
* Niemcy, zwycięzcy Mistrzostw Świata w 1990

3-4-3
Używając formacji 3-4-3 wymaga się od pomocników, aby równo dzielili swój czas pomiędzy defensywę i ofensywę. Posiadanie tylko trzech nominalnych obrońców, oznacza, że jeżeli drużyna przeciwna przekroczy linię pomocy, ma dużo większe szanse na strzelenie gola niż przy formacji bardziej defensywnych 4-5-1, czy 4-4-2. Jednakże, trzech napastników tworzy sporą siłę ognia. Jest to taktyka dla drużyn z ofensywnym nastawieniem.

Zespoły które używały tej formacji:

* AC Milan w końcu lat 90, z Alberto Zaccheronim (1999 – Mistrzostwo Włoch)

3-5-2
Jest to formacja bardzo podobna do 5-3-2, jednak w tym ustawieniu boczni zawodnicy są mocniej zorientowani na atak. Z tego powodu środkowi pomocnicy muszą często pozostawać w obronie by uchronić swoją drużynę przed kontratakiem. Formacja ta pierwszy raz na poziomie rozgrywek międzynarodowych została użyta przez meksykańskiego trenera Carlosa Salvatora Bilardo podczas Mistrzostw Świata w 1986 r.

Zespoły które używały tej formacji:

* Argentyna, zwycięzca Mistrzostw Świata w 1986
* Brazylia, zwycięzca Mistrzostw Świata w 2002

4-5-1
Formacja 4-5-1 może być odbierana jako typowo defensywne ustawienie, jednak dwaj boczni pomocnicy grają bardzo ofensywnie, co powoduje, że często w akcje ofensywne włącza się spora liczba zawodników. Tą formację często stosuje się przy jednobramkowym prowadzeniu, w celu utrzymania wyniku. Skoncentrowanie pomocników w środku boiska uniemożliwia przeciwnikowi atak pozycyjny. Samotny napastnik może mieć problemy z obroną rywala, dlatego środkowi pomocnicy muszą go wpierać w akcjach ofensywnych. Defensywny pomocnik bardzo często jest rozgrywającym i decyduje o szybkości gry.

Zespoły które używały tej formacji:

* Liverpool FC, zdobywca Ligi Mistrzów w 2005 r. (ze Stevenem Gerrardem jako rozgrywającym)

4-2-3-1
Formacja ta jest często używana przez francuskie i hiszpańskie drużyny. Jest to bardzo elastyczna formacja, która z typowo defensywnej może przekształcić się w ofensywą. Zależy od sposobu przydzielenia zadań dla bocznych pomocników i obrońców. Samotny napastnik powinien być wysoki i silny, by móc w stanie przytrzymać piłkę i poczekać na pomocników. Może być również bardzo szybki, co zmusi obronę rywala do znacznego cofnięcia się pod własną bramkę, co powoduje, że ofensywny pomocnik będzie miał więcej miejsca na rozgrywanie piłki.

Zespoły które używały tej formacji:

* Francja, drugie miejsce w Mistrzostwach Świata w 2006, z Zinadine Zidane jako rozgrywającym ofensywnym pomocnikiem i Thierry Henry jako napastnikiem
* obecnie AS Roma, pod przywództwem Luciano Spalletti

4. stałe fragmenty gry

Jest to element potrafiący zdecydować o losach meczu, a nawet mistrzowskiego tytułu. Rzuty karne, wolne, rożne, a nawet auty są przedmiotem wielogodzinnych skrupulatnych treningów taktycznych. Wiele drużyn osiąga sukcesy dzięki dopracowaniu ich do perfekcji, a wielu zawodników uzyskuje status prawdziwej gwiazdy.

Rzuty karne
Są wykonywane często w sprytny sposób z oszukaniem bramkarza i wyczekaniem jego pierwszego ruchu. Strzelec kieruje wtedy piłkę w zupełnie inną stronę. Często jednak strzał opiera się na precyzyjnym umieszczeniu piłki przy słupku lub po prostu silnym uderzeniu. Wielokrotnie strzelec uderza w sam środek bramki. Wbrew pozorom jest to dość skuteczne zagranie, gdyż bramkarze z reguły pierwsi decydują się w który róg się rzucić.

Rzuty wolne
Mogą być wykonane technicznie - bezpośrednio nad murem. Jest to element wymagający odpowiedniej precyzji i umiejętności technicznych. Dzięki takim predyspozycjom wytworzył się w wielu drużynach szereg specjalistów w tym elemencie.
Wykonawcy rzutów wolnych często jednak kierują piłkę do rogu, w którym stoi bramkarz. Liczą wtedy na to, iż spodziewając się technicznego strzału nad murem ruszy on w drugą stronę bramki. Dość paradoksalnie taktyka ta przynosi wiele goli.
Innym sposobem rozegrania jest mocne uderzenie piłki, zwłaszcza z dystansu. Częstą sztuczką jest także wykonanie strzału pod murem. Warunkiem koniecznym powodzenia takiej zagrywki jest wyskok zawodników znajdujących się w nim. Wiele drużyn zasłania bramkarzowi piłkę poprzez ustawienie się w murze obronnym przeciwnika i natychmiastowe zejście z linii strzału w momencie wykonania uderzenia.
Wykonywanie rzutów wolnych to pole do popisu dla pomysłowych strategów. Powszechne jest przeskakiwanie jednego zawodnika nad piłką, a uderzanie jej przez kolejnego, co zdecydowanie myli defensywę. Kolejnym sposobem jest podanie piłki do zawodnika strzelającego w taki sposób, aby nie miał on problemów z ominięciem muru.
Warto także zwrócić uwagę na nieco rzadziej stosowane, ale zdecydowanie bardziej skuteczne rozwiązania, które włączają wszelkiego rodzaju obiegi, przerzuty i ominięcia muru. Wielokrotnie takie kombinacyjne rzuty wolne doprowadzają do sytuacji jeden na jeden z bramkarzem, co zazwyczaj kończy się golem.
W przypadku, gdy prawdopodobieństwo strzelenia bramki z rzutu wolnego jest nikłe, czyli z bocznych sektorów boiska, najczęściej stosowane są wrzutki w pole karne. Niemal zasadą stało się dokręcanie piłki przy ich egzekwowaniu w kierunku bramki na dalszy słupek. Jest to o tyle skuteczne, iż bardzo łatwo jest strącić futbolówkę zawodnikowi atakującemu. Utrudnia to wyjście bramkarzowi na przedpole. Skutkiem tego nawet jeśli żaden gracz ofensywny nie wykona strzału, istnieje duża szansa, iż piłka sama wpadnie do bramki. Bramkarz jest bowiem do ostatniej chwili zagrożony przecięciem jej lotu przez napastnika, co ogranicza do minimum jego czas na skuteczną reakcję. Innym sposobem jest umożliwienie strzału poprzez kombinacyjne rozwiązania z zagraniami przed pole karne na czele.

Rzuty rożne
Rzadko się zdarza, aby wykonawca rzutu rożnego zdobył bramkę bezpośrednim strzałem. Należy jednak pamiętać, że ma to szanse powodzenia i jeśli obrona przeciwnika nie zabezpieczy się przed takim rozwiązaniem, nie ma przeszkód, aby tego nie spróbować. Najpowszechniejszym sposobem wykonania rzutu rożnego jest dośrodkowanie w pole karne. Może ono być wykonane na krótki lub na długi słupek. Rzadziej na środek pola karnego, gdyż tam bramkarze najczęściej ubiegają innych zawodników. Celne wrzutki są kończone strzałami lub podaniami. Zawodnik zgrywający piłkę z bliższego słupka przedłuża dośrodkowanie, a podający z dalszego po prostu wykonuje kolejna krótszą wrzutkę. Jeśli sposób ten jest dopracowany do perfekcji, bywa bardzo skuteczny. Rzuty rożne mogą się kończyć dośrodkowaniem również przed pole karne.
Popularne jest rozegranie tego fragmentu gry krótkim podaniem, które rozpoczyna kombinacyjne zakończenie tego elementu w zależności od finezji i umiejętności.

Rzuty z autu
Jest to z pozoru zwykłe wprowadzenie piłki do gry. Jednakże w pobliżu pola karnego dla graczy dysponujących dalekim wyrzutem jest to okazja do wykonania groźnego dośrodkowania. Rozwiązań ich zakończenia jest równie wiele co pomysłów ich autorów.

5. dwa pytania będą z przepisów z futsalu i gry normalnej w piłke nożną

6. umiejętność zorganizowania zawodów krok po kroku ze szczególnym uwzględnieniem organów, które trzeba powołać aby taki turniej przeprowadzić

7. systemy rozgrywek(umiejętność policzenia ilości rozegranych meczy w danym systemie)

dolce

Karolka

danke

Karolka

A czy ktoś wie może które z tych systemów gry są tymi podstawowymi?? Coś gadał że mamy się 3 tylko nauczyć tych najważniejszych.. jak ktoś wie to niech pisze Wink

Agata

wiesz mam wrazenie ze nikt kto chodzi na pilke tu nie zaglada..

Karolka

No też tak sądze

jaka kaszana... a potem będą wydzwaniac i pytać...

no comment...

Bambus

ja chodze i zagladam

Karolka

jakby się jeszcze ktoś udzielił to byłoby extra...

Bambus

ja wiem np ze pilka jest jedna a bramki sa dwie Wink

Agata

Wyników egzaminu nie podał w sensie ocen poszczególnych osób a jedynie nazwiska osób które nie zdały.

Witam!
Wykaz osób, które nie zaliczyły: Stok Sz., Szuba K., Siczek A., Jasiński A..
Wpisy do indeksu w piątek 22.01. w godz. 10. 30 do 13.00.
Następny termin egzaminu - 26.01. (wtorek) nowa hala sportowa.

Pozdrawiam W. Szyngiera

Karolka

I H..... bombki strzelił

Zasrana uczelnia.. po co brac pod uwage umiejętnosci i chęci jak mozna na latwizne pójść zrobic opisówke i cześć i gowno kogo obchodzi czy jak będzie miał grupę maluchów czy dobrze pokaże dane ćwiczenie czy nie.. Po co w ogóle, to jest mało istotne

bo jasne, dzieciaki w wieku 6-8 lat bedą słuchały przez 2h opowieści o tym co należy z pilką zrobić no nie? Paranoja

Sory musiałam dac upust swoim emocjom ... bo już nie wyrabiam z ta uczelnią.. co raz to mnie zaskakuje jeszcze bardziej...

Adaśko

Spokojnie bo Ci żyłka pęknie Razz

a dzieciaczką musisz dokładnie wytłumaczyć na czym polega prawidłowe uderzenie wewnętrzną częscią stopy i najczęsniej popełniane błedy ...to jest podstawa Smile

:p